Przez dwa tygodnie, od 4 do 16 lutego, w Muzeum Miejskim w Wadowicach będzie można podziwiać 30 litografii autorstwa tego znakomitego artysty XX wieku.
Ekspozycja odkryje przed zwiedzającymi tematy, które były dla Chagalla kluczowe: romantyzm, religia, baśnie, mitologia, cyrk, pejzaże oraz oniryczne wizje. Każda litografia ukazuje unikalną osobowość artysty i jego umiejętność przedstawiania wewnętrznych przeżyć w sposób zrozumiały dla odbiorcy. Dla szkół oferowane są zwiedzania z przewodnikiem, które należy zarezerwować z wyprzedzeniem.
– Cieszymy się, że możemy zaprezentować Państwu dzieła Marca Chagalla, artysty, który harmonijnie połączył fantazję z realizmem oraz Wschód z Zachodem, w tym żydowski folklor z paryską awangardą. Serdecznie zapraszam na wystawę
– podkreśla Joanna Pytlowska-Bajak, kierownik Muzeum Miejskiego.
Prace Chagalla emanują ciepłem, magią i romantycznymi wizjami miłości, które poruszają i zachwycają. To doskonała okazja, aby uczcić miłość w jej najpiękniejszej artystycznej formie.
W dniach 14-16 lutego na zwiedzających czekają serduszka z afirmacją. Wstęp na wystawę jest bezpłatny! Szczegóły dostępne na stronie muzeum.
Rosyjsko-żydowski geniusz
Marc Chagall urodził się 7 lipca 1887 roku w Łoźnie (obecnie Białoruś) w rodzinie chasydzkich Żydów jako Mojsza Zacharowicz Szagałow. Był najstarszym z dziewięciorga dzieci. Jego ojciec, Chaskiel Szagal, pracował jako sprzedawca śledzi, a matka, Feige-Ite, zajmowała się domem. Od najmłodszych lat wykazywał talent artystyczny. Pierwsze lekcje malarstwa pobierał u Jehudy Pena, a w 1906 roku wyjechał do Petersburga, gdzie studiował m.in. w Szkole Carskiego Towarzystwa Upowszechniania Sztuki oraz w prywatnej szkole Jelizawiety Zwancewej.
W 1910 roku Chagall otrzymał stypendium, które pozwoliło mu wyjechać do Paryża – ówczesnego centrum artystycznego świata. Związał się z awangardowymi artystami Montparnasse’u, takimi jak Guillaume Apollinaire, Robert Delaunay czy Fernand Léger. Wpływy kubizmu i fowizmu były widoczne w jego twórczości. W 1914 roku Apollinaire zorganizował jego pierwszą indywidualną wystawę w berlińskiej galerii „Der Sturm”. Wkrótce po niej Chagall wrócił do Imperium Rosyjskiego.
Podczas pobytu w rodzinnych stronach w 1915 roku poślubił Bellę Rosenfeld, z którą miał córkę Idę. Po rewolucji październikowej w 1917 roku został komisarzem sztuk pięknych w obwodzie witebskim i założył tam Akademię Sztuk Pięknych. Jednak jego artystyczna wizja nie pasowała do ideologii sowieckiej, dlatego w 1922 roku opuścił Rosję i osiedlił się w Berlinie, a później we Francji.
W 1937 roku otrzymał obywatelstwo francuskie. Po wybuchu II wojny światowej, jako Żyd, znalazł się w niebezpieczeństwie. W 1941 roku wyjechał do USA, uciekając z Marsylii dzięki pomocy dziennikarza Variana Fry’a. W Nowym Jorku mieszkał do 1948 roku, po czym powrócił do Francji. Po śmierci swojej żony Belli w 1944 roku, związał się z Virginią Haggard McNeil, z którą miał syna Davida. Po jej odejściu w 1952 roku ożenił się ponownie z Valentine Brodsky („Vava”). Jego twórczość w latach 50. i 60. koncentrowała się na motywach miłości, radości i judaizmu. Odkrył również nowe techniki artystyczne – rzeźbę, ceramikę i witraże. W 1973 roku otwarto Muzeum Marca Chagalla w Nicei. Zmarł 28 marca 1985 roku w Saint-Paul-de-Vence we Francji, gdzie został pochowany.
Marc Chagall pozostawił po sobie bogaty dorobek artystyczny. Jego unikalny styl, łączący kubizm, fowizm i symbolizm z motywami żydowskimi i folklorem, uczynił go jednym z najwybitniejszych malarzy XX wieku.
Fot. i inf.: WCK
