W Kępie archeolodzy odkryli m.in. jedną z największych w Polsce osad obronnych z epoki brązu datowana na 1700–1600 p.n.e. i grób wojownika z epoki brązu, w którego szkielecie znaleziono krzemienny grot strzały.
Stanowisko archeologiczne w Kępie odkryte zostało przez archeologów z Polskiej Akademii Nauk na przełomie lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Zespół pod kierownictwem Marcina Przybyły w 2019 r. przeprowadził badania powierzchniowe, zbierając zabytki archeologiczne widoczne na powierzchni oraz geofizyczne, pozwalające na rozpoznanie obiektów archeologicznych zalegających pod powierzchnią ziemi. W ich efekcie odkryto ogromną, jedną z największych w Polsce osad obronnych (grodzisko) z epoki brązu (zobacz w galerii ryc. 24, 25) datowane na okres 1700–1600 p.n.e. (3700–3600 lat temu). Wyniki tych badań zostały opublikowane w czasopiśmie „Archeologia Żywa”.
W tym roku przeprowadzono niewielkie badania wykopaliskowe. W ich trakcie odsłonięto część fosy z bramą, otaczającej grodzisko, oraz grób wojownika z epoki brązu, w którego szkielecie znaleziono krzemienny grot strzały. Ponadto odkryto liczne jamy zasobowe (piwniczki) oraz paleniska. Odkryte obiekty pochodziły z epoki brązu, ale także z młodszej epoki kamienia. Najstarsze datowane są na okres 5000 lat p.n.e., następne – 3100 lat p.n.e. – a wiec z okresu poprzedzającego budowę piramid w Egipcie. Kępa zasiedlona była też przez ludność kultury łużyckiej we wczesnej epoce żelaza (800–500 lat p.n.e.) a następnie opuszczona do okresu średniowiecza.
Więcej zdjęć w galerii.
Inf.: UG Słomniki
Fot.: Marcin Przybyła
