31 grudnia to szczególny dzień, w którym hucznie witany jest nowy rok. Co ciekawe, tradycja radosnego i efektownego obchodzenia sylwestra pojawiła się już tysiące lat temu - choć tu trzeba podkreślić - że pod różnymi postaciami (i w różnych terminach). Jedno jednak się nie zmieniło po dzień dzisieszy - tego dnia - ludzie umiłowali sobie dobrą zabawę... która często potrafiła się przeciągnąć nawet do miesiąca.
Lewiatan
Przyjęło się, że sam sylwester po raz pierwszy był obchodzono w 999 roku. Okazja ku temu była wręcz niesamowita dla mieszkańców Europy, ponieważ panowało przekonanie, że wraz z końcem pierwszego milenium nastąpi całkowity koniec naszego świata. Wraz proroctwem, zagłada świata miała dokonać się za sprawą smoka Lewiatana, zamkniętego w podziemiach Watykanu, przez papieża Sylwestra I w IV wieku naszej ery...
Mieszkańcy Europy chętnie wierzyli w tegotypu "historię". Tej wręcz byli pewni, a sam Lewiatan rozłoszczony wieloletnim czekaniem na uwolnieine, miał zniszczyć i spalić dosłownie wszystko, co stanie na jego drodze. Gdy nadszedł długooczekiwany dzień i nic się nie stało - zapanowała euforia, a ludzie zaczęli śpiewać i tańczyć na ulicach nie tylko większych miast, ale również w miasteczkach i wsiach.
Na pamiątkę tego pamiętnego dnia, co roku, hucznie świętowano zakończenie starego i rozpoczęcie nowego roku, a po latach - 31 grudnia - oficjalnie uznano za dzień św. Sylwestra.
Nowy rok w starożytności
Co ciekawe, jako pierwsi - ponad 2300 lat p.n.e - świętować rozpoczęcie nowego roku mieli Babilończycy. Samo świeto nazywało się Akitu i było najważniejszym w hierarchii dla mieszkańców tego kraju. Na przełomie marca i kwietnia (według kalendarza księżycowego) miał rozpoczynać się kolejny rok, który poprzedzała pora deszczowa. Nic więc dziwnego, że często obchody przyjmowały charakter rolniczy, a modły kierowano do bóstw odpowiadająch za obfite plony...
Całkiem podobnie sytuacja wyglądała w starożytnym Egipcie. Tam mieszkańcy modlili się o wylew Nilu, który gwarantował nawodnienie pól, a co za tym idzie - obifite plony. Za datę rozpoczęcia nowego roku uznano koniec września. Termin nieprzypadkowy, poniewaz tuż po nim następował długooczekiwany wylew rzeki, a mieszkańcy Egiptu potrafili nawet przez miesiąc bawić się i hucznie obchodzić jego powitanie. Nie brakowało tańców czy alkoholu, ale przede wszystkim oddawano hołd faranowi.
W przypadku starożytności - warto wspomnieć - o innej wielkie potędze, a mianowicie Rzymie. W końcu to za panowania Juliusza Cezara w 46 roku p.n.e wprowadzano kalendarz juliański. Na jego mocy, 1 stycznia, a nie jak dotychczas 1 marca - ustalano pierwszym dniem nowego roku. A o tym, że Rzymanie potrafili się bawić jak mało kto, nie trzeba nikogo przekonywać... To właśnie w tamtych czasach powstało wiele uniwersalnych przedmiotów i urozmaiceń, które przetrwały po dzień dzisiejszy...
Foto: Wikipedia
