Psycholog dziecięcy zajmuje się diagnozą problemów oraz zaburzeń występujących u dzieci, a także poradnictwem rodzicielskim. W razie potrzeby psycholog kieruje dziecko na konsultację do wybranego specjalisty. Może to być psychiatra dziecięcy, pedagog lub logopeda. Przy czym na tych trzech specjalizacjach lista się nie kończy. Na konsultacje psychologiczne kierowane są dzieci w różnym wieku. Nierzadko przyczynkiem do konsultacji są nieprawidłowości i/lub zaburzenia w rozwoju ogólnym dziecka, które są obserwowane w żłobku lub przedszkolu.
Twoje dziecko u psychologa dziecięcego
Twojemu dziecku potrzebny jest psycholog dziecięcy – Warszawa to lokalizacja, w ramach której znajdziesz profesjonalną pomoc dla malucha, dziecka starszego i nastolatka. Wciąż nie jesteś pewien, czy konsultacja z psychologiem ma sens? Sprawdź, czym dokładnie zajmuje się psycholog dziecięcy i kiedy może pomóc Twojemu dziecku i Tobie.
Zakres kompetencji psychologa dziecięcego: Czym się zajmuje?
Zakres kompetencji psychologa dziecięcego jest bardzo szeroki. Specjalista diagnozuje, planuje i wdraża działania terapeutyczne w przypadku m.in.:
- zaburzeń lękowych,
- zaburzeń nastroju,
- zaburzeń odżywiania,
- tików,
- całościowych zaburzeń rozwoju,
- zaburzeń eksternalizacyjnych,
- tików,
- problemów wychowawczych,
- uzależnienia od komputera/internetu,
- eksperymentowania z substancjami psychoaktywnymi.
Na czym polega diagnozowanie ogólnego rozwoju dziecka?
Utrudnienia, zakłócenia oraz zaburzenia rozwoju spowodowane rozmaitymi czynnikami biologicznymi i społecznymi przekładają się na szerokorozumianą trudność dziecka w uczeniu się. Uczenie się rozumiane jest w procesie diagnostyki rozwoju ogólnego jako integralny rozwój biologiczny, psychiczny, społeczny i moralno-duchowy. Dzieci pozbawione warunków do prawidłowego rozwoju są zagrożone niepełnosprawnością i marginalizacją, a nawet upośledzeniem społecznym i wykluczeniem. Dlatego tak ważną rolę w obserwacji maluchów odgrywa wczesna diagnostyka specjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych. Co ważne, diagnostykę taką można przeprowadzić także w przypadku dziecka starszego. Nigdy nie jest za późno na to, żeby pomóc dziecku w zdobywaniu wiedzy i umiejętności, dzięki którym będzie mogło wieść samodzielne wartościowe i satysfakcjonujące życie w społeczeństwie w okresie dorosłości.
Rodzice często unikają diagnozowania ogólnego rozwoju dziecka z obawy o to, że dziecko zostanie napiętnowane. Tymczasem, gros dzieci wspieranych już na etapie przedszkolnym i wczesnoszkolnym odnosi bardzo dobre rezultaty w nauce i z powodzeniem odnajduje się w życiu społecznym. Warto pamiętać, że celem diagnozowania potrzeb rozwojowych i edukacyjnych jest ujawnienie stanu pozytywnego: zasobów psychicznych oraz źródeł energii i motywacji do uczenia się, a nie wykazywanie dysfunkcji i deficytów dziecka.
