Na początku naszej ery papież Wiktor I wykazał się sporą ambicją i niecałe 200 lat po śmierci Chrystusa, postanowił, że należy wprowadzić jeden konkretny dzień, w którym będzie obchodzony czas Zmartwychwstania Jezusa.
Nie jest pewne, w którym roku przyszedł na świat Ojciec Święty Wiktor I. Najpewniej były to lata 140, a 160 rok naszej ery. Wiadomo natomiast, że urodził się w imperium rzymskim, w prowizji Afrika, najpewniej w nadmorskim mieście Leptis Magna (obecnie Libia). Głową kościoła został w 189 roku.
Reformator kościoła
Choć papieżem był jedynie 10 lat, to w tym czasie miał okazję dokonać licznych zmian, które mają wpływ na życie chrześcijan nawet obecnie. Podczas dekady swojego pontyfikatu chciał, by święta Wielkanocne doczekały się jednej konkretnej daty. Wizją Wiktora I było, by 14 dzień żydowskiego miesiąca Nisan, (czyli pierwszego z trzynastu miesięcy kalendarza judaistycznego) stał się takim dniem.
Nie wszystkie strony kościoła były zachwycone tym pomysłem, ale Wiktor I zagroził ekskomuniką, czyli wykluczenia ich z kościoła. Ojciec święty miał więc dar przekonywania. W tradycji katolickiej Niedziela Wielkanocna w danym roku wypada po pierwszej pełni księżyca po nadejściu wiosny.
Wszystko dzięki niemu
To właśnie on ówczesny papież ujednolicił zwyczaje związane z Wielkanocą. W tym kwestie postu wielkopostnego, czy obchodzenia tego święta wyłącznie w niedzielę. W 199 roku papież Wiktor I zmarł w Rzymie i jest wspominany co roku w kościele katolickim 28 lipca. W ramach ciekawostki dla fanów polskiej literatury można dodać, że jego postać pojawia się w "Irydionie" Zygmunta Krasińskiego, a więc w jednym z największych klasyków polskiego pisarza.
Fot: Głos24 / Praca własna
