Ponad sto lat temu zmarł człowiek, który marzył o świecie bez barier językowych. Ludwik Zamenhof – twórca esperanto – nie tylko zapisał się w historii jako genialny lingwista, ale też jako wizjoner dążący do pokoju i porozumienia między narodami. Dziś przypominamy jego postać i ponadczasowe przesłanie.
Odpowiednie spojrzenie
Ludwik Lejzer Zamenhof urodził się 15 grudnia 1859 roku w Białymstoku, w rodzinie żydowskiej. Wychowywał się w wielokulturowym mieście, w którym obok siebie żyli Polacy, Rosjanie, Niemcy i Żydzi – ale różnice językowe i kulturowe często prowadziły do nieporozumień, konfliktów, a nawet przemocy. Już jako dziecko Zamenhof zaczął myśleć o stworzeniu wspólnego języka, który mógłby ułatwić porozumienie między ludźmi.
Choć z wykształcenia był okulistą, pasjonował się językoznawstwem. W 1887 roku, pod pseudonimem Doktoro Esperanto, opublikował pierwszy podręcznik języka międzynarodowego, który dziś znamy jako esperanto.
Język z misją
Esperanto miało być proste do nauczenia, neutralne i pozbawione politycznych konotacji. Jego celem było ułatwienie komunikacji między narodami, bez wypierania ich języków ojczystych. Choć język nie zdobył roli uniwersalnej, jaką Zamenhof mu przypisywał, to do dziś cieszy się zainteresowaniem na całym świecie – szacuje się, że zna go od kilkuset tysięcy do nawet kilku milionów ludzi.
Zamenhof był nie tylko twórcą języka – był też ideowcem. Wokół esperanta rozwijał się ruch esperantystów, których łączyła nie tylko chęć komunikacji, ale także idea braterstwa i pokoju między narodami. W 1905 roku odbył się pierwszy Światowy Kongres Esperantystów w Boulogne-sur-Mer, na którym Zamenhof wygłosił przemówienie podkreślające potrzebę porozumienia ponad granicami.
Dziedzictwo Zamenhofa
Ludwik Zamenhof zmarł 14 kwietnia 1917 roku w Warszawie i został pochowany na cmentarzu żydowskim przy ul. Okopowej. Pozostawił po sobie nie tylko język, ale również ideę, która do dziś inspiruje ludzi na całym świecie. Organizacje esperantystów, liczne kongresy i działania promujące dialog międzykulturowy są kontynuacją jego misji.
Dla wielu Zamenhof to nie tylko twórca języka – to symbol nadziei, że porozumienie między ludźmi jest możliwe, jeśli tylko będą chcieli się słuchać.
