W dniach 14-15 października setki wiernych zjadą do Sanktuarium Św. Jana Pawła II Wielkiego za sprawą rekolekcji "Otwórzcie drzwi Chrystusowi" organizowanych przez krakowską wspólnotę "Przymierze Miłosierdzia". Osobą głoszącą nauki będzie włoski charyzmatyk o. Antonello Cadeddu.
"Otwórzcie drzwi Chrystusowi" to hasło rekolekcji ewangelizacyjnych prowadzonych przez ojca Antonello Cadeddu, a organizowanych przez krakowską wspólnotę "Przymierze Miłosierdzia". Spotkanie będzie odbywać się w dniach 14-15 października 2023 r. w Sanktuarium św. Jana Pawła II Wielkiego w Krakowie.
Program spotkania:
Sobota 14 października:
9.30 – Przywitanie i animacja (Budynek Fides)
10.00 – Konferencja 1 /o. Antonello (Budynek Fides)
11.30 – Przerwa
12.00 – Konferencja 2 /o. Antonello (Budynek Fides)
13.30 – Przerwa
15.00 – Koronka do Miłosierdzia Bożego /o. Antonello (Budynek Fides)
15.20 – Konferencja 3 /o. Antonello (Budynek Fides)
17.00 – Eucharystia z homilią – o. Antonello (Kościół Górny)
18.30 – Różaniec (Kościół Górny)
19.15 – Adoracja Najświętszego Sakramentu oraz modlitwa o uwolnienie i uzdrowienie – o. Antonello (Kościół Górny)
20.30 – Wieczorne Uwielbienie (Kościół Górny)
Niedziela 15 października:
8.45 – Animacja (Budynek Fides)
9.00 – Konferencja 4 /o. Antonello (Budynek Fides)
11.00 – Eucharystia (Kościół Górny)
- bp Robert Chrząszcz – przewodniczenie
- o. Antonello – nauka rekolekcyjna dla rodzin i dzieci
- Młode Uwielbienie – młodzieżowy zespół muzyczny
13.00 – Modlitwa o wylanie Ducha Świętego – o. Antonello. Rozesłanie, świadectwa (Budynek Fides)
15.00 – Godzina Miłosierdzia, koronka (Budynek Fides)
15.45 – Zakończenie (Budynek Fides)
O zbliżającym się wydarzeniu rozmawiamy z panią Danutą Płaszecką, działającą we wspólnocie "Przymierze Miłosierdzia".
Jak będą wyglądały rekolekcje „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”?
– W sobotę spotykamy się już o 9:30 w budynku Fides. Ostatnim punktem programu tego dnia jest wieczorne uwielbienie, które zacznie się w kościele górnym o 20:30. Z kolei w niedzielę zaczynamy o 8:45 i kończymy koło 16:00. Program obejmuje konferencje o. Antonello, eucharystię, adorację Najświętszego Sakramentu, modlitwy o uwolnienie i uzdrowienie oraz o wylanie Ducha Świętego. Nie zabraknie miejsca na wspólne uwielbianie Boga, różaniec i oczywiście Koronkę do Miłosierdzia Bożego. Będzie można posłuchać wartościowych świadectw, obejrzeć animacje, doświadczyć wspólnotowej modlitwy przy śpiewie i grze zespołu "Młode uwielbienie".
Wspomniała pani o konferencjach głoszonych przez o. Antonello. Kim jest ten kapłan?
– O. Antonello jest jednym z założycieli naszej wspólnoty. Przyszedł na świat 6 listopada 1952 r. jako Antônio Cadeddu – siódmy syn z dziewięciorga rodzeństwa. Wkrótce jego mama nazwała go Antonello. Jako młody człowiek rozpoczął naukę medycyny i pracę w sprzedaży produktów farmaceutycznych, jednak po pewnym czasie wstąpił do seminarium ksawerianów, gdzie studiował filozofię i teologię. Święcenia przyjął 12 kwietnia 1982, następnie przez kilka lat mieszkał w Brazylii. W latach 1999-2000 obejmował stanowisko Kierownika duchowego Krajowej Rady Katolickiej Odnowy Charyzmatycznej. U boku dwóch kapłanów i grupy świeckich zainicjował Ruch Przymierza Miłosierdzia, który skupia się na ewangelizacji najbiedniejszych materialnie i duchowo.
Podczas pobytu w Brazylii o. Antonello zaczął prowadzić wspólne życie z ludźmi najbardziej opuszczonymi: z bandytami, dealerami narkotyków, prostytutkami…
– Tak, o. Antonello Cadeddu wyjechał do Brazylii, by tam wśród najbiedniejszych głosić miłość Boga i podejmować uczynki miłosierdzia. Tych historii jest bardzo dużo, np. prostytutkom, które z biedy podejmowały taką pracę, misjonarze z ojcem dawali pieniądze będące równowartością tego, co zarobiłyby wieczorem. Zapraszano je do wspólnoty, gdzie mogły skorzystać nie tylko z ciepłej wody, odzieży, doraźnej pomocy czy posiłku, przy którym w serdecznej rozmowie mogły odczuć swoją wartość, ale też doświadczyć szacunku, życzliwości i modlitwy wstawienniczej. Często też uzyskiwały pomoc w znalezieniu rozwiązania w ich trudnej sytuacji życiowej. Zdarzało się, że po pewnym czasie te kobiety wracały i już zostały we wspólnocie.
Wracając do rekolekcji… Do kogo są adresowane?
– To będzie wielkie chrześcijańskie świętowanie. Chcemy spotkać się z ludźmi szukającymi kochającego Boga, który nieustannie pragnie odnawiać przymierze z człowiekiem. Zapraszamy więc wszystkich zainteresowanych: zarówno dorosłych, jak i dzieci, bo jedna z nauk ojca Antonello będzie skierowana do rodzin z dziećmi, które są tak cennymi skarbami Kościoła.
Czego oczekujecie Państwo po tych rekolekcjach?
– Ufam, że w Sanktuarium Św. Jana Pawła II Wielkiego mocno zapłonie święty ogień Miłosierdzia i rozprzestrzeni się na serca wszystkich ludzi. Aby móc zanieść ten ogień innym, trzeba najpierw przyjść i nasycić się nim do pełna. To właśnie miłość miłosierdzia pozwala nam odczytywać istnienie boskiego kodu, zawartego w każdym stworzeniu Boga, a szczególnie w człowieku. Ona utwierdza zaufanie Bogu w pełnieniu Jego woli, daje radość, pokój, poczucie wartości i sensu życia, przesyca nadzieją.
Organizatorem wydarzenia jest wspólnota „Przymierze Miłosierdzia”. Czy może pani powiedzieć o niej coś więcej?
– Wspólnota Przymierze Miłosierdzia powstała ponad 21 lat temu w Brazylii. Jest ona owocem pragnień, modlitwy i ofiary jej założycieli o. Antonello Cadeddu, o. Joao Henrique oraz Marii Paoli Olli (in memoriam). Jak przekazali nam ojcowie, gdy odczytywali głębię powołania wspólnoty, zrozumieli, że to właśnie Niepokalana Ducha Świętego była jej prawdziwą matką i założycielką. Wspólnota Przymierze Miłosierdzia powstała jako odpowiedź na wezwanie papieża Jana Pawła II, by nieść światu Boże Miłosierdzie, któremu poświęcił nowe tysiąclecie.
Wieloletnia ofiarna praca założycieli wśród ubogich ludzi żyjących w fawelach São Paulo, rosnące potrzeby cierpiących w wielu obszarach ich życia były krzyczącym wołaniem serc ojców i Marii Paoli, by "odmienić oblicze tej ziemi". "Ewangelizować, aby przemieniać" tak określił charyzmat „Przymierza Miłosierdzia” Jego Ekscelencja Gil Antonio Moreira, biskup São Paulo. Wspólnota „Przymierze Miłosierdzia” posiada swoje statuty i konstytucje, które określają charyzmat, misje i duchowość struktury oraz formy wspólnoty życia.
Czym zajmuje się wspólnota?
– Ważne dla jej członków jest, by w jedności przez formację, modlitwę i dar z siebie otwierać się na potrzebujących w bezpośrednim kontakcie, z konkretną pomocą, otaczając troską i modlitwą. Członkowie Wspólnoty podejmują także ewangelizację uliczną. Istotne jest też towarzyszenie osobom w różny sposób cierpiącym, starszym, opuszczonym, odrzuconym. Przygotowujemy się do naszych misji w kościele księży salezjanów na Dębnikach na co wtorkowych spotkaniach, na które serdecznie wszystkich zapraszamy. Posługujemy zarówno modlitwą wstawienniczą, jak i czynną posługą w środowiskach, w których przychodzi nam żyć. Żyjąc tak, dostrzegamy cuda, które są dla nas realne, bo jesteśmy ich świadkami. Organizujemy rekolekcje np. dla młodych "Thalita kum", dla dorosłych "Ruah", a dla małżeństw "Kana".
Czy wzięła pani udział w którychś z nich?
– Pamiętam dobrze swoje rekolekcje "Ruah", na które wybrałam się z moją przyjaciółką. Głębokie przeżycie tego czasu wprowadziło mnie w mocne poruszenie. Sprawiła to treść rekolekcji, ale również sposób ich prowadzenia - budujący zaufanie i więź. U osób głoszących świadectwa dało się wyczuć nie tylko szczerość, ale także ich własne zaskoczenie tym, jakie cuda Bóg uczynił w ich życiu. Ugoszczono nas też wspaniale! Najbardziej jednak obdarował mnie Bóg, bo właśnie wtedy poczułam się mocno przytulona przez niego. Długo szukałam wspólnoty, w której będę czuła, że jestem na właściwym miejscu. Wracając do domu z "Ruah", powiedziałam, uśmiechając się do przyjaciółki, która również była na tych rekolekcjach, że warto iść na kolejne spotkanie, bo przecież nikt nam "głów nie urwie", a jeśli to jest to, czego szukamy, szkoda byłoby to stracić, skoro tak pięknie się zaczęło. Poszłyśmy, zostałyśmy i trwamy we wspólnocie, która nieustannie pomaga nam odkrywać oblicze miłującego Boga. Choć trudno to zrozumieć, doświadczam (zapewne przez łaskę) tej prawdy, że Bóg pragnie nieustannie kochać małego, grzesznego człowieka, tylko dlatego, że jest i jest taki, jaki jest. Bóg kocha zupełnie za nic! Teraz już wiem na pewno, że nikt nie potrafi tak miłować, jak on. Ta prawda daje siłę, by uczyć się kochać innych ludzi, patrząc na nich oczami Chrystusa. We wspólnocie Przymierze jest więź, której niejednokrotnie nie można znaleźć w swoim środowisku, a czasem też w rodzinie. Tę więź cementuje Jezus Chrystus! Bóg, którego doświadczam w przymierzowej rodzinie jest zawsze przy mnie, prowadzi z troską, wypełnia pokojem, oczyszcza, umacnia, uzdrawia. Mój Bóg jest kochający, czuły, dobry i wierny, i najważniejsze, że to jest także Twój Bóg.
