Szczytowy ptak drapieżny występuje również w Polsce. Jego dźwięki słyszał praktycznie każdy z nas [WIDEO]

Symbolizują mądrość, choć mają w sobie pierwiastek niezwykle brutalnego i skutecznego myśliwego. W Polsce ich najliczniejsze populacje zamieszkują Lubelszczyznę, dolinę Biebrzy oraz Kotlinę Kłodzką. O kogo może chodzić? Oczywiście o puchacza zwyczajnego - największą sowę świata.

Ogromna rozpiętość skrzydeł

O gigantycznych rozmiarach ptaka z rodziny puszczykowatych najlepiej może świadczyć fakt, że jego rozpiętość skrzydeł jest podobna do tej u bielika (nawet 2 metry), a sam puchacz zwyczajny może osiągać 4 kilogramy wagi. W tym wypadku panie może się nie obrażą, ale samice przeważnie są większe od samców, co daje im delikatną przewagę w kwestii bycia dominującą płcią.  

To jednak nie rozmiar, a dwa sterczące pęczki piór na głowie, są jego znakiem rozpoznawczym, jeśli odnosimy się tylko do wyglądu. No i oczywiście nietuzinkowe oczy, które mogą delikatnie przerazić nawet najodważniejszych. Samo upierzenie u tych ptaków jest przeważnie brązowe, natomiast pióra z ciemnym wzorem przypominającym korę.

Nazwa puchacz odnosi się oczywiście do dźwięków jakie z siebie wydobywają. Zazwyczaj jest to przerywane co 8–12 sekund, bardzo donośne (słyszane nawet do 5 km) ponure pohukiwanie „pu-hu”. Prawdopodobnie większość z nas spotkała się z tym hałasem nawet jeśli nigdy na to nie zwracaliśmy uwagi...

Przekonajcie się sami:

Wybitny myśliwy

Puchacze zgodnie są określane jako jedne z najlepszych myśliwych wśród wszystkich ptaków zamieszkujących Europę i Azję. Wiąże się z tym kilka czynników: kapitalny wzrok i słuch, wyjątkowa inteligencja, umiejętność dobierania odpowiedniej taktyki oraz - najprościej rzecz ujmując - potęga fizyczna.

Ten drapieżnik poluje nie tylko na inne ptaki, ale również młode sarny czy nawet... jelenie. Po tak duże ofiary sięga tylko w momencie, gdy na jego obszarze zaczyna brakować pożywienia. Z racji swojej mądrości - puchacze doskonale potrafią oszacować potencjalne ryzyko polowania, dlatego najczęściej żywią się niewielkimi ssakami oraz gryzoniami, typu: jeże, krety czy wiewiórki.

Niesamowite jest to, że przyszła ofiara puchaczy praktycznie do ostatnich sekund nie ma prawa przewidzieć, że zaraz zostanie zaatakowana, ponieważ większość polowań odbywa się w nocy lub nad ranem. Kapitalny przykład ukazuje nam poniższe nagranie (lepiej dwa razy nie mrugajcie w czasie oglądania):

Mądry romantyk

Puchacze utożsamiane są z mądrością, jednak nie wszyscy wiedzą o ich romantycznym podejściu do życia. W porównaniu do wielu innych zwierząt - samiec i samica - dobierają się w pary na całe życie. Lęg przypada raz do roku (często bywa, że nawet raz na kilka lat) i odbywa się od lutego do kwietnia.

Co ciekawe, pisklęta klują się niejednocześnie, w związku z tym występuje między nimi różnica w wielkości. Młode już od pierwszy nie mają prawa narzekać, ponieważ są karmione przez oboje rodziców. Przy tak opiekuńczych rodzicach, nic tylko rosnąć, dlatego już po niespełna miesiącu, młode są gotowe do opuszczenia gniazda...

Nie znaczy to jednak, ze są już samodzielne, ponieważ oddalają się od miejsca wylęgu na niewielką odległość, ukrywając się w dzień, a wieczorem głośno domagając się od rodziców pokarmu. Dopiero po upływie 8 tygodni są gotowe do pierwszego poważnego lotu.

W Polsce puchacze objęte są ścisłą ochronną gatunkową, a wśród ludzi utożsamiane są jako symbol inteligencji.

Foto główne: Wikipedia (User:Softeis)