Najwyższy kamienny grobowiec na cmentarzu w Libiążu to miejsce pochówku Ludwiki Cieślikowskiej. Z wykutych liter, mocno nadszarpniętych zębem czasu, z trudem można przeczytać: Tu spoczywa Ludwika Cieślikowska, ur. 25 X 1879r. w Warszawie, zmarła w Libiążu w 1917 r.
Z opowiadań starych ludzi ponoć była ona Żydówką, ale za namową jej przyszłego męża Adama przeszła na katolicyzm i zawarli związek małżeński. Adama poznała w Zakopanem na wczasach w 1911r., jej rodzina jako handlowcy była bogata, dobrze prosperowały ich przedsięwzięcia, i to pozwalało im wyjeżdżać do kurortów takich jak Zakopane, gdzie Cieślikowski jako zapalony entuzjasta gór często przebywał.
Adam Cieślikowski urodził się w 1884 r. w Bukownie koło Olkusza, Gimnazjum ukończył
w Sosnowcu. Najpierw pracował w kopalni „Czeladź”, która należała do francuskiej spółki Towarzystwo Bezimienne Kopalń Węgla „Czeladź”, a od 1905 r. pracował w administracji libiąskiej kopalni. Udzielał się w Związkach Zawodowych, śpiewał w chórze, był też tatrzańskim przewodnikiem turystycznym. Małżeństwo Cieślikowskich mieszkało na osiedlu Moczydło (nie istniejącym od lat 90 XX) – przy kopalni Janina od strony Żarek, mieli syna Tadeusza który urodził się w 1913r. Tadeusz w 1943r. został wywieziony przez hitlerowców do obozu zagłady, gdzie jako osoba pochodzenia żydowskiego najprawdopodobniej zginął...
Podczas I wojny światowej na osiedlu Obieżowa (przed wojną pisano przez „rz”) prowadzony był lazaret - szpital wojskowy armii austriackiej. Setki żołnierzy trafiało do lazaretu na leczenie, przywożono rannych i chorych na tyfus. Ludwika Cieślikowska pracowała tam jako pielęgniarka, opiekowała się rannymi i chorymi ; finał był taki że zapadła na tyfus. Śmiertelność wśród żołnierzy była bardzo wysoka, tyfus zbierał swoje żniwo zwłaszcza tam gdzie trudno było utrzymać higienę …..
Pomagając potrzebującym Ludwika stała się jedną z wielu ofiar I Wojny Światowej.
Na fotografii: Adam Cieślikowski
Wiesław Koneczny
