Zmarł Krzysztof Kiersznowski. Aktor miał 71 lat

Znany m.in. z roli Wąskiego w "Killerze" aktor filmowy, teatralny i telewizyjny zmarł w wieku 71 lat.

Informację o śmierci Krzysztofa Kiersznowskiego podał dyrektor artystyczny warszawskiego Teatru TM Tomasz Mędrzak.

– Kochany Krzysiu, nie sądziliśmy, że tak szybko przyjdzie się pożegnać. Tyle wspólnych lat, wspólnej pracy, wspólnego życia w teatrze. Trudno wyrazić w takiej chwili wszystkie uczucia, które mamy w sercu

– napisał na Facebooku Mędrzak.

Krzysztof Kiernszowski znany był przede wszystkim z ról w filmach Juliusza Machulskiego "Vabank" (1982), "Vabank II, czyli riposta" (1985), "Kiler" (1997) oraz "Kiler-ów 2-óch" (1999).

Wczesne lata

Urodził się i dorastał w Warszawie. Pasją do aktorstwa zaraziła go matka, Wanda, która pracowała jako referent w wydziale spraw lokalowych Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy i wydziale kultury Stołecznej Rady Narodowej, a w czasie II wojny światowej z narażeniem życia nosiła meldunki do majora Zygmunta Szendzielarza „Łupaszki”. Jego ojciec, Leopold Kiersznowski, był żołnierzem AK, dostał awans na stopień majora i order Virtuti Militari za udział w Powstaniu warszawskim, a po wojnie trafił na kilka miesięcy do więzienia. Jego dziadek ze strony matki, Napoleon Banaszewski, przedwojenny oficer z Wileńszczyzny, Sybirak, pochodził z Wilna, po wojnie znalazł pracę jako bileter w kinie „Świt”, dzięki czemu Kiersznowski chodził na wszystkie projekcje filmów, a potem także do Teatru Współczesnego. Kiedy jego rodzice rozwiedli się, Kiersznowski został pod opieką matki, a ojca widywał sporadycznie. Dopiero po latach, gdy sam założył rodzinę naprawił relacje z ojcem. W latach 1957–1964 uczęszczał do warszawskiej Szkoły Podstawowej nr 48 im. Adama Próchnika. Do szesnastego roku życia bywał agresywny, dużo czasu spędzał na ulicy w środowisku, które nie stroniło od alkoholu, używek i nieodpowiedzialnych zabaw, powtarzał ostatnią klasę liceum. Jego podejście do życia zmieniła ówczesna przyjaciółka. W 1968, po maturze próbnej, zgłosił się do wojska, a po odbyciu służby zdał maturę. Jako nastolatek zmagał się z jąkaniem. Chodził więc do logopedy, z tą dolegliwością pomógł mu też sąsiad, Andrzej Krasicki, ówczesny dyrektor Teatru Polskiego, który zlecił mu ćwiczenia. Kiersznowski zdał za pierwszym razem na Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi. Ukończył studia w 1977, a rok później uzyskał dyplom.

Kariera

W wieku dwudziestu sześciu lat trafił do filmu Andrzeja Wajdy Człowiek z marmuru (1976), gdzie jako towarzysz wręczał kwiaty i gratulował Birkutowi rekordu. W 1976 zadebiutował na scenie Ośrodka Kultury Teatralnej Teatru Ochoty w roli naczelnika w przedstawieniu Jana Pawła Gawlika Egzamin. W 1978 został dostrzeżony na XIX Festiwalu Polskich Sztuk Współczesnych we Wrocławiu i otrzymał wyróżnienie za rolę prokuratora w sztuce Krzywa płaska Jana Szymańskiego w reżyserii Jana Machulskiego w warszawskim Teatrze Ochoty, z którym był związany w latach 1977–1980 i 1989–1990. Występował także w teatrach warszawskich: Studio (1979–1987), Sceny Prezentacje (1980–1981), Komedia (1999, 2011), Rampa (2003), Rozmaitości (2006), „Polonia” (2008, 2016), Capitol (2014), tm (2016), IMKA i Kamienica (2020) oraz Teatrze Polskim w Bydgoszczy (1988–1989), Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze (2006), Teatrze im. Adama Mickiewicza w Częstochowie (2007) i Teatrze Nowym w Łodzi (2010).

Stał się rozpoznawalny dzięki drugoplanowym rolom filmowym w produkcjach Juliusza Machulskiego: jako gangster nieudacznik „Nuta”, brat „Moksa” (Jacek Chmielnik) w Vabanku (1981) i Vabanku II (1984), gangster „Wąski” w Kilerze (1997) i Kiler-ach 2-óch (1999), porucznik Tarkowski, oficer Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Superprodukcji (2002) oraz ślusarz w Ile waży koń trojański? (2008). Kreacja ojca Tereski w dramacie psychologicznym Roberta Glińskiego Cześć Tereska (2001) przyniosła mu Polską Nagrodę Filmową Orła 2002. Wystąpił też w dramacie historycznym Volkera Schlöndorffa Strajk (2006) i Ballada o Piotrowskim (2007) w roli tytułowej życiowego nieudacznika. Za drugoplanową rolę Edwarda Gralewskiego w komedii Michała Kwiecińskiego Statyści (2006) zdobył nagrodę na 31. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni i Orła 2007.

W 2007 przyjął rolę Stefana Górki, ojca Kasi (Katarzyna Glinka) w serialu TVP2 Barwy szczęścia. W serialu TVN Twarzą w twarz (2007) zagrał podinspektora Janusza Wnuka, który prowadzi śledztwo w sprawie śmierci policjanta.

Życie prywatne

Był żonaty z Francuzką Martin, która pracowała w dyplomacji. Mieli dwoje dzieci – syna Maksa (ur. 1978), asystenta na wydziale prawa, i córkę Katarzynę (ur. 1984), która ukończyła architekturę wnętrz.

25 lipca 2018 na rondzie w centrum Warszawy przeżył wypadek drogowy. Jego samochód po uderzeniu innego pojazdu został doszczętnie zniszczony.

Inf.: Facebook, wikipedia
Fot.: wikipedia