KATYŃSKIE BIOGRAFIE – WIELICZANIE Z LISTY KATYŃSKIEJ (5) IGNACY SZABLOWSKI

Kapitan Ignacy Szablowski, prawnik, sędzia w Wojskowym Sądzie  Rejonowym  w Kowlu, lat 53.

Urodził się 7. 08. 1887 r. w Tarnowie jako syn Tomasza Szablowskiego. Tu uczęszczał do  szkoły  średniej. Studia wyższe prawnicze ukończył na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Brał udział w I wojnie światowej na terenie zaboru austriackiego. W 1920 r.  w Dobrkowie k. Pilzna zwarł związek małżeński z Wiktorią Pitala (ur. 10. 07. 1885 r. w Krzyszkowicach k. Myślenic), nauczycielką w miejscowej szkole. Wiktoria i Ignacy Szablowscy od 1922 r. zamieszkali na Wołyniu w Kowlu.  Na świat przyszły dzieci: Jan w 1921 r., Tadeusz w 1924 r., Stanisław w 1926 r., Roman w 1931 r.  W  Kowlu: Jan, Tadeusz, Stanisław ukończyli gimnazjum a Roman trzecią klasę szkoły podstawowej.  Ignacy, w randze kapitana Wojska Polskiego,  pełnił funkcje sędziego w Rejonowym Sądzie 27 Dywizji Piechoty w Kowlu aż do wkroczenia 17.09. 1939 r.  do Kowla wojsk sowieckich.  W lutym 1940 r. został aresztowany przez NKWD. Tegoż roku w kwietniu żona dowiedziała się, że mąż jest w więzieniu w Kijowie. 14.04. 1940  r. żona z dziećmi została  wywieziona na Syberię do Kazachskiej Republiki do miejscowości Kaczyry – Pawłodarska Obłast, Maksymo-Gorkowski Rejon.

Roman Szablowski wspomina: „Transport do miejsca naszego pobytu trwał 3 tygodnie. Zamknięci w wagonach, w strasznych warunkach sanitarnych (jeden otwór w podłodze wagonu stanowił ubikację dla 50 osób – dzieci, kobiet, mężczyzn). Przez cały czas podróży raz dziennie podawano gorącą wodę „Kipatok” i zupę z kawałkiem chleba. W czasie transportu zmarło kilku ludzi (przeważnie małe dzieci i starsze osoby). Podróż nasza w nieznane była wielkim wstrząsem, szczególnie dla mnie – po utracie Ojca, nie mogłem spać i wciąż płakałem. W maju 1940  r. wyładowano nas w Pawłodarze i umieszczono na stepie…”

Tam w 1942 r. Jan został powołany do Armii  gen. Władysława Andersa, a w 1943 r. Stanisław i Tadeusz dostali się do Armii gen. Zygmunta Berlinga. W 1946 r. Roman z mamą wrócił do Polski do brata Tadeusza zamieszkałego w Sieradzu, gdzie Tadeusz służy w Oficerskiej Szkole Łączności. W 1947 r. do Sierdza przybył  brat Stanisław. Od 1948 r. mieszkali w Rembertowie, gdzie Roman uczęszczał do LO i zdał maturę. Roman w 1952 r. wyjechał  na studia do Krakowa. Po ukończeniu Akademii Górniczo-Hutniczej od 1961 r. jako inżynier   pracował przez ponad 30 lat w Kopalni Soli  „Wieliczka” i do dziś mieszka z żoną Barbarą w Wieliczce.

Roman Szablowski wspomina:  „W 1991 r.  z  „Ukraińskiej Listy Katyńskiej” dowiedzieliśmy się że Ojciec został zamordowany w 1940 r. w Charkowie i spoczywa na cmentarzu w Bykowni k. Kijowa (IV Katyń).  W 1994 r. Polski Memoriał (Ośrodek KARTA z Warszawy)  przesłał mi informację, że mój Ojciec znajduje się na tzw. Liście Ukraińskiej pod numerem 3229.  Tzw. Lista Ukraińska, czyli „Lista obywateli polskich zamordowanych na Ukrainie na podstawie decyzji Biura Politycznego WKP/b/ i naczelnych władz państwowych ZSRR z 5. 03. 1940 r.” zawierająca 3435 nazwisk, została przekazana zastępcy prokuratora generalnego RP – Stefanowi Śnieżce 5.05.1994 r. przez władze Ukrainy.  W 2001 r. w Kijowie-Bykowni był Ojciec Święty Jan Paweł II i modlił się na miejscu kaźni polskich jeńców wojennych. 28. 11. 2011 r. dokonano wmurowania Aktu Erekcyjnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Bykowni. Jest na tym cmentarzu min. tabliczka upamiętniająca Ignacego Szablowskiego, tu spoczywającego.” 12.04.2017 r. na wielickim cmentarzu ku pamięci kapitana Ignacego Szablowskiego posadzono Dąb Pamięci.

Wspomnienia Romana Szablowskiego zostały opublikowane w zeszytach  108, 154  „Biblioteczki Wielickiej” z 2011 i  2016 r. opracowanych przez niżej podpisaną

Opracowała Jadwiga Duda